Daleka droga do domu

Pierwszy podmuch wiosny budzi lęk. 
Porcja ciepłych złudzeń przenika do serc. 
Ptaki oszalałe fruną z drzew. 
Mocniej czuję każdy mały smak 
i żal, każdy strach 
i gniew. 

Ile jeszcze we mnie wiary, 
Ile jeszcze we mnie samym sił, 
Na nowe dni, ile szans. 
Ile jeszcze we mnie wiary, 
Ile jeszcze we mnie samym sił, 
By dalej żyć w taki czas. 

Obezwładniająca siła dnia, 
Siła, z jaką w miastach, odradza się maj. 
Chciałoby się zacząć jeszcze raz, 
Chciałoby odnaleźć zmarnowany czas, 
Utracony w nas. 

Ile jeszcze we mnie wiary, 
ile jeszcze we mnie samym sił 
na nowe dni, ile szans. 
Ile jeszcze we mnie wiary, 
ile jeszcze we mnie samym sił, 
by dalej żyć w taki czas.