Attergangar

Ut i skogen ligg eit lik 
  I morkret ligg 
  mi byrde og mitt svik 
  Mitt svik, i evig morke 

  Framsyn om vanry, framsyn om skam 
  Eg bar deg ut, mitt kj?re barn 
  Mitt kj?re barn, fodd i dolgsmal 

  Sviken, ofra, drepen, ikkje fekk eg leva 
  For all tid fanga i skuggane si famn 
  Aldri fekk eg l?ra, aldri fekk eg elska 
  Alt vart teke fra meg, men hat og harme voks 
  Lys og hap svunne og skjebna forsegla 
  Eit liv blant dei daue med uro i sjela. 
  Ord om det som hende, ord om hemnens time 
  Vinden spreier soga mi til fjern og n?r 

  Opp fra grava eg meg tvang 
  Drive av tankar om hemn 
  Fra jord har eg kome og til jord skal du bli 
  Utburden har vakna til liv. 

  Lenge har eg leita etter ho som gav meg liv 
  Ei bor pa ryggen til vandrarar forbi. 
  No er ferda over eg ser deg i det fjerne 
  Tida er inne, ein mordar myrdast skal. 

  Eg angrar bittert pa mitt val 
  Eg ville aldri gje deg smerte. 
  I mine draumar eg ser at du kjem 
  For a skjenke meg mi straff 
  … som eg attrar.