Gaj

W splątanym gaju rąk i nóg szepczemy słowa święte, 
jak szeptał kiedyś Młody Bóg 

bogini niepojętej. 
Ole, ole, ole, ola, oli, bogini niepojętej. 
Ole, ole, ole, ola, oli, bogini niepojętej. 

W czerwonym żarze rzewnych żądz płoniemy jak 
pochodnie 
i opadamy w niebo, śniąc 
niewinnie i łagodnie. 
Cyt, cyt, cyt, cyt, cyt, cyt, cyt, cyt, cyt, cyt, 
niewinnie i łagodnie. 
Cyt, cyt, cyt, cyt, cyt, cyt, cyt, cyt, cyt, cyt, 
niewinnie i łagodnie. 

W żałobnym chłodzie znanych ust szukamy 
pocieszenia, 
słuchając, jak nam stygnie puls 

i mylą się znaczenia. 

To nic, to nic, to nic, to nic, to nic, to mylą 
się znaczenia. 
To nic, to nic, to nic, to nic, to nic, to mylą 
się znaczenia. 

Dopóki demon smutku śpi, niech żyją młode żądze. 
Dopóki życie w nas się tli, 

dopóki są pieniądze. 

To nic, to nic, to nic, to nic, to nic, niech 
żyją młode żądze. 

To nic, to nic, to nic, to nic, to nic dopóki są 
pieniądze. 

Ole, ole, ole, ola, oli, niech żyją młode żądze 
Ole, ole, ole, ola, oli, dopóki są pieniądze. 
Ole, ole, ole, ola, oli, dopóki są pieniądze. 
Ole, ole, ole, ola, oli, dopóki są pieniądze.