Do syna Józefa Cieślaka

Chrystian daj spokój, nie warto się wychylać. 

Politycznie poprawnie, to ideały na wodzy trzymać. 

Nie stawaj okoniem, Spartakusa nie zgrywaj, 

Można jeszcze przeprosić, czas zatrzymać. 



Chyba za dużo ty na siebie bierzesz. 

Źle sypiasz, mamroczesz coś o jakimś niebie. 

Mówią żeś na wszystko jest zdecydowany 

Chciałem ciebie ostrzec, że w piątek ukrzyżują ci plany. 



Zajadą czarną wołgą, będą z nutrii mieć czapy, 

będą złote mieć zęby, będą brudne mieć łapy, 

resort łamać zacznie, nie za szybko – powoli, 

zbyt szybko nie wolno, bo za mało zaboli. 



Jedna szuja ma cię wsypać będzie wszawić i pluć, 

ma w policzek pocałować, ale z ust jej będzie czuć. 

ja ci Chrystek radzę pryskaj przed oczami złemi 

nikt nie jest prorokiem, nigdy między swemi. 



Za dużo palisz, ciągle się pocisz 

Irytujesz ich, gdy po wodzie z sukcesami kroczysz. 

Lepiej będzie na czas jakiś wziąć i zniknąć. 

Wrócisz na luźno, gdy sprawy w mieście przycichną. 



Chrystian lat trzydzieści i trzy 

Chrystian! Szkoda byłoby.